4e reisverslag

Daar ben ik weer met mijn verhaal. Ik heb de laatste tijd niet zoveel tijd om achter mijn laptop te zitten en mijn blog te schrijven. Ik probeer er tijd voor te maken!

03-12-15

Om 05.15 werd ik wakker door de regen en onweer. Het regende ontzettend hard. Ik vond dit stiekem niet zo erg. Het was erg benauwd de laatste paar dagen. Toen we naar stage gingen was het gelukkig droog. De Ghanese hadden het blijkbaar erg koud, veel droegen er winterjassen. Ik had het nog steeds erg warm. Door de regen waren de wegen erg slecht. Hierdoor kwamen we wat later aan op stage. We gingen vandaag mee om kindjes te wegen. De vrouw van de community was alleen nog nergens te bekennen. Dit komt wel vaker voor. Na 1 uur wachten komt er een zuster na ons toe om te vragen op wie we aan het wachten waren. Ze vertelde dat ze misschien niet zou komen werken. Dit was omdat het geregend had en ze dachten dat er nog meer regen aan zou komen. Typisch Ghana !

Bij een apotheek wilde ik een zalf ophalen. We zijn toen naar een dorpje speciaal voor het zalfje gereden. Ik kwam aan in de apotheek en ze vertelde dat het zalfje op was. Helaas moest zonder zalfje naar huis.

04-12-15

Wat ben ik blij dat ik weer thuis ben. Het was vandaag zo druk op de kraamafdeling. We kwamen aan en er lagen vrouwen op de gang op de grond of sommige vrouwen hadden zelfs geen bed. Er waren dus geen genoeg bedden op de afdeling. Al snel begon er een mevrouw te bevallen. Er was maar een verloskundige op de afdeling. Marjolein en ik hebben toen de taak op ons genomen om voor de baby te zorgen als de baby net geboren zou zijn. We hebben dit alleen gezien uit observatie en mee helpen. Ook werd dit van ons verwacht. De baby werd geboren het was een meisje. De baby werd in een bedje gelegd en wij moesten er voor zorgen dat de baby zou gaan huilen. Dit was namelijk niet het geval. We hebben de keel en neus uit moeten zuigen, omdat er veel slijm vast zat. Ook onder de voeten geklopt en ja hoor de baby begon te huilen: Gelukkig! Daar de baby met olie ingesmeerd, gewogen, gemeten en in een doek gewikkeld en aan de moeder gegeven. Dit was toch best spannend.

Een collega vertelde dat er een 3-ling was geboren in de nacht. Ze kwam aan met een kartonnen doos. Ik wist niet zo goed wat ze daarmee wilde. Ze opende de doos en er lagen 2 baby lijken in. Ik schrok hier heel erg van. Er waren dus van de 3-ling 2 die het niet overleefd hadden. De baby die het wel had overleefd lag in de couveuse. Samen met een andere stagiaire zijn we even gaan kijken, omdat ik de baby even wilde laten zien. We gingen kijken en we zagen dat er allemaal belletjes uit de neus van de baby kwam. Snel een collega erbij gehaald die heeft de baby nog beademd met een kapje, maar het was helaas te laat. De 3e baby was ook overleden. Ze deden hier heel nuchter over.

’s Avonds zijn we naar een dorpsfeest geweest. Dit was een aparte bedoeling. Ik had beetje het idee dat ik op een sweet sixteenfeestje was. Waren heel veel meisjes, omdat de meisjes gratis naar binnen mochten. Na een uurtje zijn we toch maar weggegaan.


05-12-15

Vandaag stond er een begrafenis op de planning. In Ghana is het heel normaal dat dit heel het weekend “gevierd” wordt. Dit begint op vrijdagmiddag en eindigt op zondag. Wij hadden alleen op vrijdag andere plannen. We gingen naar een begrafenis van een familielid van iemand die we kende. We kwamen aan en er was al veel muziek. Iedereen kwam net uit de kerk. We stonden op de begraafplaats en de kist werd er handmatig in getild. Daarna werd er gezongen en voorgelezen uit de bijbel. Ook werden wij “blafono”(blanke) welkom geheten. Samen met Stella (vrouw met wie we waren) naar het huis gelopen van haar familie. We gingen naar binnen en haar vader was de chief van het dorp. We werden welkom geheten en moesten iedereen een hand geven. Hij pakte een fles sterke drank en een beker gemaakt van kokosnoot. Daar moesten we wat van drinken. Het was zo sterk dat het niet te drinken was.

In de middag was het alleen met de familie zitten en veel lagen er ook te slapen. Die hadden natuurlijk heel de nacht op gebleven om bij de overledene te zijn. Deze was namelijk ergens in huis opgebaard. Niet in een doodskist maar zitten op een stoel of zelfs staand.

07-12-15

We kwamen aan bij de OPD. Dit was onze nieuwe afdeling waar we de aankomende 2 weken gaan werken. Er was helemaal niemand. Uiteindelijk zijn we naar de SEH (spoedeisende hulp) gelopen, omdat dit bij elkaar hoort. Een hoofdzuster heeft ons verdeeld. Marjolein is bij de OPD achter de tafel gaan zitten. Hier wordt bloeddruk en temperatuur gemeten en de patiënten gewogen. Ik mocht bij de SEH helpen. Ik vond dit best spannend. Gelukkig was het niet super druk, zodat ik goed kon observeren en kijken hoe het allemaal gaat op zo’n afdeling. Mijn eerste indruk van de afdeling was dat de collega’s erg leuk waren. Er hing een fijne sfeer. Wat ik veel zag was motor traffic accident. Ze rijden hier ook erg hard, zonder helm en slechte wegen. Verbaast me dus ook niet dat dit gebeurt.

11-12-15
Om half 8 zaten we al in de trotro naar Accra. We hadden bij ons in het dorp gevraagd of de trotro naar Accra ging. De jongen van de trotro zei ja natuurlijk waarom vraag je dat? Hij zei dat hij daar niet over zou liegen. De jongen werd zelfs een beetje boos dat wij de jongen niet vertrouwde. Wij zijn toen ingestapt. De eerste rotonde voor Accra stopte hij ineens en zei dat we eruit moesten. De jongen had dus tegen ons gelogen en moesten overstappen. Ik was erg teleurgesteld. Je kan hier niet alle mensen vertrouwen, wat ik erg jammer vind. Uiteindelijk zijn we toch bij de bestemming aangekomen waar we naar toe zouden gaan. Ik moest namelijk mijn visum verlengen. Dit ging gelukkig best snel. Wel werd ik steeds van het kastje naar de muur gestuurd. En als ik iets moest afgeven was het meteen: “sit down”. En kon ik weer wachten. Gelukkig was het allemaal gelukt.

We zijn lekker ergens wat gaan eten bij een restaurant. Er zaten best veel blanke daar te eten. Was best raar om te zien. Kwamen zelfs Nederlanders tegen. Marjolein en ik hadden een lekkere pizza gedeeld. In de avond zijn we naar het strand geweest om even wat te drinken. Drie Rasta jongens kwamen bij onze tafel staan en zongen voor ons. Twee jongens speelde gitaar. Dit was erg gezellig. Daarna kwamen we in een shoppingmall. Hier wilde we even kijken en twee mannen van de security vroegen of we een kijkje wilde nemen bij het casino. We zijn hier even naar binnen gegaan. Zag er heel gaaf uit, maar ook best indrukwekkend. Meer omdat wij in een dorp leven waar mensen hard moeten werken voor 4 cedi = €1,00 en hier zag je gewoon dat ze met het geld strooide alsof het niks waard was.

12-12-15

Vannacht redelijk geslapen het was erg rumoerig. Om half 6 ’s ochtends waren mensen al buiten aan het boren. Ik heb hier geprobeerd doorheen te slapen. Vandaag was de dag dat mijn familie zouden komen naar Ghana.

In de Shoppingmall in Accra moesten Marjolein en ik ongeveer 5 uur wachten. We zijn in een paar winkels geweest en zijn naar de film geweest om de tijd een beetje te doden. Nadat we wat gegeten hadden moesten we een taxi aanhouden. Ik vond dit heel spannend, want ik wist dat de taxi chauffeurs ons zouden afzetten. Ook waren we nu met z’n tweetjes. De man van de taxi zei dat hij de weg wist naar het hotel. Ik was eerlijk gezegd best bang, omdat het donker was en het totaal niet veilig is in Accra. We hebben hem toen laten bellen naar het hotel waar we zouden verblijven die nacht. Ondertussen waren we al 3 kwartier onderweg. Ook had ik een beetje stress, want ik zag op mijn telefoon dat mijn ouders al over 4 minuten zouden landen. Wij snel na aankomst van ons hotel een taxi gepakt naar de airport. Gelukkig was mijn familie nog buiten. We hebben ongeveer 15 min gewacht en toen zag ik Lennert als eerste naar buiten komen (broer) de rest volgde. Ik was erg blij dat alles goed met hen ging en dat ze een fijne vlucht hadden gehad. We zijn met de trotro die ik had gehuurd naar het hotel gereden, iedereen was erg moe en zijn dus op tijd gaan slapen.